خاطرات اشنایی و ازدواج

با سلام و نمیخوام وقتو تلف کنم به همین خاطر میرم سر اصل مطلب!
5 سال پیش تو دانشگاه که ترم سوم بودم یکی از پسرای دانشکاه از دوست صمیمی من خوشش اومد همیشه دنبال ما راه میفتاد تا با دوستم صحبت کنه تا اینکه یه روز به طور اتفاقی یکی از دوستاش هم با اون بود و اون روز اون از من خوشش اومد دوستم با پسره بهم زد ولی منو شوهرم یک دل نه صد دل از هم خوشمون اومد. هنوز یک هفته از آشناییمون نگذشته بود که تصمیم گرفتیم با هم ازدواج کنیم ولی می دونستیم که خانواده هامون مخالفت می کنن برای همین تصمیم گرفتیم با هم بریم مشهد و دعا کنیم به هیچ چیز دیگه هم فکر نمی کردیم دو روز از کلاس غیبت کردیم و با هم رفتیم مشهد و همش تو حرم بودیم و دعا می کردیم خیلی روز خوبی بود. یه روزه رفتیمو برگشتیم بعد زنگ زدیم به خانواده هامون خانواده ی من که گفتند تا پسره رو نبینن نظر نمیدن ولی خانواده ی شوهرم به شدت مخالفت کردند. همسرم که مخالفت اونا رو دید رفت و برای من یه سرویس طلا و یه دست لباس خرید بعد زنگ زد به خانوادش و گفت من دارم عروستون رو میارم به زور منو برد پیش خانواده اش، منم جرات نکردم به خانواده ام چیزی بگم. وقتی رسیدیم اونجا همه ی خانوادش جمع شده بودن تا منو ببینند مادر شوهرم که مطمئنم دوست داشت پاشه منو بکشه اما شوهرم به هیچ کس اجازه نمی داد حتی با من تند حرف بزنن. این ماجرا هم گذشت اما مادر شوهرم مخالف بود می گفت پسرم هنوز بچه است البته اینو بگم که اون زمان همسرم 19 سال و من 20 سال داشتم. همسرم بارها بدون دعوت به منزل ما هم اومد و با پدرم ، برادرهام و شوهر خواهرم صحبت کرد تا اینکه خانوادم پس از یک تحقیق مختصر متوجه شدند که همسرم فرد مناسبی برای منه. خلاصه اینکه بعد از چند ماه مادر شوهرم هم کوتاه اومد و ما با هم ازدواج کردیم الان هم 5 ساله که داریم با هم زندگی میکنیم و خدا رو صد هزار مرتبه شکر هیچ مشکلی هم با هم نداریم دیگران هم با ما مشکلی ندارن.