متن و نوحه شب تاسوعا

نه در توصیف شاعرها نه در آواز عشاقی
تو افزون تر از اندیشه فراوان تر از اغراقی
وفاداری و شیدایی علمداری و سقایی
ندارند این صفت ها جز تو دیگر هیچ مصداقی
به خوبی تو حتی معترف بودند بدخواهان
یزید آنجا که می گوید الا یا ایها الساقی
تمام کودکان معراج را توصیف می کردند
مگر پیداست از بالای دوش تو چه آفاقی
چنان رفتی که حتی سایه ات از رفتنت جا ماند
رکاب از هم گسست از بس برای مرگ مشتاقی
فرار از تو فراری می شود در عرصه ی میدان
چنان رفتی که بعد از آن بخوانندت هوالباقی
بدون دست می آیی و از دستت گریزانند
پر از زخمی هنوز اما برای جنگ قبراقی
به سوی خیمه ها یا ” عدتی فی شدتی ” برگرد
که تو بی مشک سقایی که تو بی دست رزاقی
شنیدم بغض بی گریه به آتش می کشد جان را
بماند باقی روضه درون سینه ام باقی

دستی نداری تا بگیرم، از زمین پاشی
میشه دوباره باز علمدار حرم باشی؟
این بچه ها دیگه نمیخوان آب؛ تو رو میخوان
میشه براشون باز سقاشی؟

وقتی خجالت میکشی شرمنده تر میشم
سقا بدون دست هم سقاست باورکن
توو چشم عباسم نبینم اشک غم باشه
بی تو حسین تنهاست باور کن

دریا توو دستاته برادر
ممنون دستاتم علمدار
چشمات پر از خون شد عزیزم
دلتنگ چشماتم علمدار

دستم رو میگیرم به پهلو راه میرم من
اونچه نباید عاقبت دیدی سرم اومد
تا که نشستم پیش تو انگار حس کردم
یک لحظه بوی مادرم اومد

دیدی بهت گفتم کبوده صورت مادر؟
دیدی بهت گفتم که خیلی سخت راه میره؟
دیدی چقد سخته ببینی مادرت هربار
دستش رو به پهلوش میگیره؟

دریا توو دستاته برادر
ممنون دستاتم علمدار
چشمات پر از خون شد عزیزم
دلتنگ چشماتم علمدار

پناه خیامم، تو بودی دلاور
برادر برادر برادر برادر
شدم بعد تو بی‌یاور، شدم بعد تو بی‌لشکر
همه پشت و پناه من، برادر
سکینه شده بی‌طاقت برگرد
مرا می کشد این غربت برگرد
ببین دشمن بی‌غیرت، برگرد
(اباالفضل علمدارم برگرد)

دو چشمم پر از خون، که ماندی تو عطشان
حسین جان حسین جان حسین جان حسین جان
ببین حال پریشانم، که شرمندۀ طفلانم
زده غربت تو آتش، به جانم
گره وا نشد از کار سقا
تو تنها و من افتاده از پا
أخا أدرک اخا یابن الزهرا
(أخا أدرک اخا یابن الزهرا)

تمام سپاهم، تو بودی سپهدار
علمدار علمدار علمدار علمدار
حسین آمده ای سردار، سر از خاک بلا بردار
تو بودی کس و کار من، علمدار
شده چشم حرم دریا برخیز
شده خواهر تو تنها برخیز
شکسته قد من سقا برخیز
(اباالفضل علمدارم برخیز)

نمیتونم، از تو و حرم تو نخونم
مث عابس تو میزنم داد آخه مجنونم
روزا توو حرم کربلاتم
شبا گنبدتون جلو چشمام
لحظه‌ی جون دادن کنارم باش
تمومه با تو همه آرزوهام
ای بی کفن حسین جان
ارباب من حسین جان

مجنونم، به تو و روضه هات مدیونم
به تو و غم تو وابسته اس دل پرخونم
غم تو شده آب و گل من
حرم تو پناه دل من
یه نِگا به من از کرمت کن
عشق توئه همه‌ی حاصل من
دور از وطن حسین جان
ارباب من حسین جان

سرم آقا، فدای تو و حضرت سقا
بدون غم تو می ارزه مگه این دنیا؟
منم اون که می‌میره رو دستات
تو که آقای عشقی و احساس
دوس دارم که بشم زائر تو
دل منو ببری صحن عباس
دریا تویی اباالفضل
سقّا تویی اباالفضل

شب جمعه، مادری تو حرم گریونه
با قد خم و پهلوی زخمی داره می‌خونه
پسرم فدای لب تشنه‌ت
مادرت برای تو بمیره
لحظه‌ی دست و پا زدن تو
از پیش چشای زهرا نمیره
صدپاره تن حسین جان
ارباب من حسین جان