خاطرات سربازی

من دوران خدمت راننده تانگ بودم یه شب آمادباش زدند گفتند داعش حمله کرده سریع آماده شدم وسواربرتانگ می رفتم منتها چراغ خاموش رفتم ورفتم ناگهان یکی جلوم سبز شدنورسیگارو گرفتم سمتش دیدم لامصب عجب هیبتی داره موهای سرش دومتر،ریشش میشدباهاش فرش بافت من اولش فکرکردم جنه آیت الکرسی خوندم نرفت سوره بقره رو کامل خوندم نرفت یه قرآن به کل خوندم بازم نرفت بعدش فهمیدم بابااین خوده داعشه لوله تانگ وگرفتم سمتش که بزنم ناکس نارجک انداخت گفتم منوازنارنجک میترسونی تانگو بستم کمرم رفتم خوابیدم رونارنجک هرچی منتظرموندم نارنجک عمل نکردبعد دوهفته فرمانده ارتش اومد سه بارپشت سرهم برام احترام زدگفتم چه خبره گفتش درودبرشرفت تو یک داعشی کشتی گفتم ای ول به خودم آغانگو ناکس ضامنشو نکشیده بوده منم چون دوهفته ازرونارنجک پانشده بودم داعشی عمیق یعنی خیلی عمیق تعجب کرده بودودرهمان لحظه مرده بود.

یه بار ما رو بردن تو یه جای بی آب و علف اردو زدیم برای امادگی و اینا. همه بی حال و خسته اونجا چند روزی گذران عمر می کردیم که یهو خبر اومد که یه گروهی از نظامیا دارن میان بازدید! خلاصه جم و جور کردیم و یکم اوضاع را سر و سامون دادیم و مهمونامون اومدن.
نمیدونم به فکر کدوم باهوشی خطور کرد که تو اون شرایط نبود امکانات و اینا بخوایم با شربت از مهمونامون پذیرایی کنیم.
ساده ترین شربتی که میشد درست کرد شربت آبلیمو بود که نه تنها لیمو و شکر نداشتیم بلکه پیدا کردن آب خودش سخت بود. به دوستان گفتیم بیاید از خیر شربت بگذرید و این مهمونایی که اومدن هم درک میکنن که اینجا شرایط چه شکلیه و امکانات نیست ولی یکی از دوستامون گفت که نه من بهشون گفتم که الان براتون شربت میاریم و چشم به راهن!
خلاصه با کلی مشقّت یکم آب و چندتا قند و چند قطره آبلیمو ریختیم تو یه قابلمه و از پوتین یکی از دوستان هم بعنوان ملاقه برای هم زدن و ریختن تو لیوانا استفاده کردیم و کلی هم مهمونامون دعا و تشکر کردن ازمون
اونقدری تشکر کردن که من خودمم مشتاق شدم و یکم از شاهکارمون خوردم و هرچند بیشتر آب قند بود تا شربت آبلیمو ولی وسط بیابون اونم چسبید…