آندره آ بوچلی پلی لیست بهترین آهنگ ها

آندره‌آ آنجلو بوچلی ( Andrea Angelo Bocelli) خوانندهٔ نابینای تنور اهل ایتالیا است. برخی کارهای او در ایران نیز منتشر شده‌است.

سلن دیون خواننده نامدار کانادایی دربارهٔ بوچلی جمله‌ای معروف دارد:

^{اگر خدا صدایی دارد حتماً همین صدای بوچلی است}

آندره‌آ بوچلی در ۲۲ سپتامبر ۱۹۵۸ در روستایی در شهر لایاتیکو در توسکانی به دنیا آمد. او در همان کودکی از تنبلی چشم رنج می‌برد. آندره‌آ در ۶ سالگی به دلیل علاقه فراوان به موسیقی در آموزشگاهی به یادگیری پیانو پرداخت و هم‌زمان به اپرا روی آورد. او در کنار علاقه‌اش به موسیقی، ورزش را نیز دنبال می‌کرد و طی بازی فوتبال در سن ۱۲ سالگی با اصابت توپ به چشمش بینایی خود را کامل از دست داد. او پس از این موضوع تصمیم می‌گیرد با اینکه به پیانو، فلوت و ساکسیفون تسلط داشت در مدرسه نابینایان ادامه تحصیل دهد. او در حقوق دکترای خود را نیز دریافت کرد. اما دوباره به موسیقی روی آورد.

آندره آ بوچلی پلی لیست بهترین آهنگ ها

بوچلی در اوایل کارش به عنوان آواز خوان در یک سالن پیانو با همسر اولش، انریکا چنزاتی ( Enrica Cenzatti) ملاقات کرد.  آنها در ۲۷ ژوئن سال ۱۹۹۲ ازدواج کردند. حاصل این ازدواج دو پسر اولی به نام آموس، در فوریه ۱۹۹۵ به دنیا آمد و پسر دوم آنها بنام متئو، در اکتبر ۱۹۹۷ به دنیا آمد. این زوج در سال ۲۰۰۲ از هم جدا شدند. در ۳۰ آوریل سال ۲۰۰۰، پدر بوچلی، الساندرو بوچلی درگذشت. بوچلی در سال ۲۰۰۲ با مدیر برنامه‌های خود خانم ورونیکا برتی (  Veronica Berti) آشنا شد و تا کنون با وی زندگی می‌کند. این زوج در سپتامبر ۲۰۱۱، اعلام کردند که برتی در بهار انتظار فرزند اول او و فرزند سوم بوچلی را دارد. ویرجینیا، دختر اول بوچلی، در ۲۱ مارس سال ۲۰۱۲ به دنیا آمد. این زوج در یک ویلای بزرگ در فورته دی مارمی زندگی می‌کنند. همسر اول بوچلی و دو پسرش در محل زندگی قبلی این زوج در همان کومونه، در ورسلیا در ناحیه توسکانی زندگی می‌کنند.  اگرچه او نابینا است، اما بیشتر از هر چیزی در زندگی خود از اسب سواری لذت می‌برد. همچنین در ۱۱ آگوست سال ۲۰۰۳ بخشی از ساحل یسولو، در دریای آدریاتیک ایتالیا، به نام بوچلی نامگذاری شد. بوچلی خود هوادار پرشور باشگاه فوتبال اینتر میلان است. وی در مصاحبه ای در پیزا، به گروهی از هواداران اینتر گفت: «اشتیاق من به اینتر در سالهای دانشگاه من شروع شد، زمانی که اینتر برنده همه عناوین در لیگ ایتالیا شد. و وقتی که اینتر در سال ۲۰۱۰ فاتح لیگ قهرمانان اروپا شد، من با دوستانم بودم و از رادیو بازی را دنبال می‌کردم و آن شب پس از پیروزی سه گانه تیم محبوبم اشک شادی ریختم بنحوی که فکر نمی‌کنم در آن لحظه کسی در ایتالیا به این اندازه شاد شده باشد.»